Seandainya Bisa Nangis di Pangkuan Ibuk
Ibuk, aku loro ati. Aku kesel buk ndek kene. Sembarang salah tok.
Tapi aku mau minta maaf juga ke Ibuk. Maaf ya buk kalo misal Ibuk liat aku kaya gini pasti ga suka. Maaf ya buk aku belum bisa jadi anak yang baik. Di umur segini aku masih gini-gini ae. Aku kangen ibuk. Aku pengen buk kalo ada masalah bisa cerita nang Ibuk e. Aku pengen onok sing mbelani uripku kalo pas lagi kecewa gini. Aku capek ngadepi dunia ini sendirian.
Kenapa bukan rejekiku aja buk yang diduluin lebih dari yang lain? Kenapa rasa sakit ditinggal meninggal duluan yang dibanyakin?
Ibuk aku pengen ketemu, Ibuk mau dateng ke mimpiku gak? Kasih tau buk aku kudu piye iki
Atau kalo Ibuk mau jemput aku ya gapapa kok. Dateng pake baju yang bagus ya buk.
Comments
Post a Comment